030. Przeszłość umarła?

Jakby nie patrzeć, dzisiejszy virt jest dość świeży - większość rodowodów jest zupełnie nowa, trudno o stare sławy w rodowodach. Z jednej strony - fajnie, mamy dużo nowej krwi, ale jednocześnie sprawia to, że konie albo mają niewirtualne rodowody, albo mamy problemy z doborem wirtualnych rodziców przez bardzo małą ilość zwierząt danej rasy. Myślę jednak, że można by temu, przynajmniej częściowo zapobiec. Jak? O tym już za chwilę.

kl. *Atena wł. SW "Shergar"

Skansen na 

Zielonych Pastwiskach!

Te z Was, które obserwują Zielone Pastwiska pewnie zauważyły, że ostatnio do ekipy koni z VZP doszły zwierzęta z pięciu starych stajni: WSKS Trax, SW "Shergar", WSK "Shergar", WSK Almar i WSK Riviera. Spora część z nich to konie z adopcji, bez rodowodu, ale na pewno można wśród nich znaleźć kilka perełek: Last Dance T to chyba jedyny koń, który w swoim rodowodzie ma tak blisko pięknego ogiera *Onyx Hotel z WSK Napoleońska Zagroda, zaś Ryad El Jamal to syn niegdyś popularnego ogiera *El Jamal. Nie można zapomnieć także o Atenie - klaczy, która może nie ma dobrego rodowodu, ale kiedyś była jednym z ulubionych koni Esmeraldy i jeśli pamięć mnie nie myli, sama była dość znana. 

A pozostałe konie? Te bez papierów? Cóż, są dostępne do ofert, jeśli byłby ktoś chętny, ale myślę, że przede wszystkim są czymś fajnym do obejrzenia i przypomnienia sobie, jak kiedyś to wszystko wyglądało. 

A teraz, do rzeczy!

og. Crazy Stuff wł. WSKS Trax

Nie, nie pisze tej notki, by pochwalić się tym, co na VZP obecnie się znalazło. Co to, to nie! Tym wstępem chciałam nawiązać do pomysłu, który już jakiś czas temu zrodził się podczas mojej rozmowy z Zafirą. Jest wiele stajni, część zachowanych tylko w archiwach, porzuconych, nie raz zaraz po otwarciu. Szanse, aby właścicielka takowej wróciła, chyba przyznacie, są marne... konie stoją, nie raz z pięknymi zdjęciami i dobrymi rodowodami... a nam brakuje rodziców. Co Wy wiec na to, aby część z nich znów uaktywnić? 

Ale może po kolei, pozwólcie, że wyjaśnię, jak mogłoby to wyglądać.

Przede wszystkim w tym programie, udział brałyby tylko stajnie długo zamknięte, powiedzmy, minimum przez 2 lata, których właścicielki albo wyraziły zgodę, albo nie mamy z nimi żadnego kontaktu (czyli większość...). Stajnie znajdowałybyście Wy, albo ja, gdybym też akurat na takową trafiła. Później przechodziłaby weryfikacje - wrzucałabym zapytanie tutaj. albo na VZP odnośnie właścicielki, jeśli żadna z Was nie miałaby z nią kontaktu/nie była nią/miała zgodę właścicielki, zabierałybyśmy się za konie, które znów mogłyby się rozwijać, zdobywając potomków i osiągnięcia.

wał. Element wł. WSK Riviera

Konie... najważniejszy punkt. Przede wszystkim te zwierzęta nie przechodziłyby bezpośrednio na Was. Właścicielką dalej byłaby właścicielka starej stajni, chyba, że udałoby się nam z takową skontaktować i uzyskać zgodę na pełne przekazanie praw. W razie, gdyby takowa wróciła, zwierz musiałby do niej wrócić. Wszystko odbywałoby się poprzez VZP, tak, abyście w razie czego nie miały problemów z kradzieżą. Jedyny minus tego polegałby na tym, że w razie oddania konia komuś innemu, musiałybyście mi dać znać, abym zaktualizowała spis koni pod cudzą opieką.  Te konie, których nikt by nie chciał (a zapewne będzie takich sporo), po prostu trafiałyby na VZP jako kolejne geny do naszej wspólnej kolekcji.

Kolejna kwestia dotycząca koni, to zdjęcia. Mianowicie, wiele starych koni ma zdjęcia słabej jakości, albo ich po prostu nie ma. W pierwszym przypadku, byłabym za niezmienianiem zdjęć (chyba, że znacie konia na zdjęciach i po prostu podmienicie na fotki tego samego konia w lepszej jakości), bo w końcu chyba lepiej stworzyć nowego wierzchowca z nowymi fotkami, niż bawić się w odnawianie starego (który może być np. ojcem, czy matką tego nowego). Jeśli chodzi o zdjęcia koni, które znikły, te z Was, które miałby ochotę pobawić się w szukanie, bez problemu mogłyby wziąć konia i dać mu nowe życie, jednak z racji braku czasu i ogromnej ilości takich wierzchowców, nie trafiałyby one na VZP. Na Pastwiska nie brałabym również wałachów, które nie mogą brać udziału w rozrodzie.

Ostatnia kwestia, jaka przychodzi mi do głowy, to opisy. No bo jak to tak, dodawać charakter koniu, gdy go wcale nie ma, ale istniał w głowie właścicielki... i jak ta wróci... i zobaczy swojego konia z zupełnie innym charakterem... no, nie wydaje mi się to zbyt miłe. Samo rozwijanie ich myślę, że nie byłoby bardzo kłopotliwe, jednak chciałabym poznać Wasze zdanie na temat rozwijania charakteru konia od zera.

Co myślicie o takim rozwiązaniu? Nie wydaje się on Wam nieetyczny? Przypominam, że swego czasu sama robiłam coś podobnego z Rezerwatem Koni Freedom i sporej ilością osób to się nie spodobało... niemniej, to chyba byłoby zdecydowanie bardziej dojrzałe i dopracowane, niż moje ówczesne próby przywrócenia do życia porzuconych koni.
Zachęcam do dyskusji i pytań, jeśli coś jest niejasne :)

Podkowa