002. Powrót do przeszłości

autor: soczek.caprio

Chciałabym rozprawić się z pewną kwestią, która mnie bardzo irytuje podczas organizowania konkursów. Wymóg podawania jedynie linku do zdjęcia konia, a nie do jego całego boksu.

Jaki jest w takim razie sens znajdowania oryginalnych, niepowtarzalnych koni, prezentujących się w różnych momentach ruchu, skoro jednym zdjęciem można podbić hipodromy? Ilość zdjęć nie powinna być kluczowa, bo nie o to chodzi – chodzi o to, że im więcej ujęć w danej dyscyplinie, tym większa szansa na sprawiedliwą i dobrą ocenę. Każde zdjęcie przedstawia coś innego: inny moment w ruchu, inny moment w skoku, technikę wybicia, lądowania, lotu czy krzyżowania nóg – nie da się tego pokazać w jednym zdjęciu. Właściciel może wybrać jedno świetne zdjęcie, a koń na pozostałych dziesięciu może wybijać się za wcześnie do skoku, albo pienić się na pysku zamiast ochoczo współpracować z jeźdźcem, kto się jednak o tym dowie?

Nie miałabym nic przeciwko takiemu sposobowi oceniania, gdyby nie to, że nigdy nie wiem, jakie zdjęcie podać do konkursu. Czy na wystawę mam zgłosić fotkę konia luzem, czy w stój? Skąd mam wiedzieć, jakimi kryteriami posługuje się sędzia? W wystawach najczęściej chodzi o to, jaki koń jest najładniejszy (czy ktoś ocenia wg przyjętych w realnym świecie kryteriów?), czyli albo mój wybór pokryje się z czyimś gustem, albo nie!

Padrons Legend, Classical Arabians
Mi osobiście bardziej podoba się zdjęcie konia w stój, ale wiem, że więcej osób ceni sobie dynamikę. Zgłaszając konia na wystawę, nie mam pojęcia, czym się kierować przy wyborze zdjęcia.

A konkursy sportowe – skąd mam wiedzieć, czy dana osoba oceni technikę mojego konia, czy raczej kompozycję zdjęcia, jego jakość, artystyczne ujęcie? Czy ocenia pod wpływem zachwytu, więc powinnam wybrać kolorowe, przyjemne w odbiorze zdjęcie, czy może bardziej ją interesuje ukazanie sposobu pracy konia, więc powinnam wybrać zdjęcie gorszej jakości, ale prezentujące konia z lepszej technicznie strony?

Escado Classic, Classical Arabians
Na pierwszym zdjęciu koń sam w sobie nie prezentuje się najlepiej – krótka, gruba szyja nadaje mu troszeczkę karłowatego wyglądu. Zdecydowanie lepiej wygląda na drugim zdjęciu, jednak tam już nie wypada tak ładnie technicznie – nie unosi tak zgrabnie i wysoko nóg, a jeździec sprawia wrażenie bardziej spiętego. A może mam wybrać ciemniejsze, ale nastrojowe zdjęcie z plaży?

Jest jeszcze inna kwestia. Jaki jest sens rozmnażania koni, jeśli ich pochodzenie nic im nie daje? Nie mówię, że nierodowodowe konie są gorsze, wręcz przeciwnie – uważam, że mamy bardzo mało świeżej krwi i bardzo dużą powtarzalność imion w rodowodach. Jednak koń po wyśmienitych sportowcach, startujących do tego w jego dziedzinie, posiadający być może dziadków i pradziadków doskonale radzących sobie w sporcie, powinien mieć większe szanse na wygraną (mieć tylko większe szanse, a nie gwarantowane zwycięstwo). Inaczej potomkowie sławnych koni nie będą rozsławiać rodziców, bo nikt nie będzie wiedział, kim, po kim i od kogo oni są – a czy nie o to właśnie chodzi w hodowli? Czy nie powinno się pielęgnować i rozwijać dobrych linii? Powinno to też działać w drugą stronę – jeśli matką konia jest klacz na zdjęciach szarpiąca się jak szalona, a ojciec to koń pokazowy, to zawsze możemy uznać, że dany koń nie ma najlepszych genów, wobec czego zajmie niższą lokatę. Ale jak to ocenić, jeśli nie wchodzi się do boksu konia?

Z jednej strony posiadanie konia z jednym zdjęciem wydaje się być pomyłką i totalnym powrotem do dawnego wirtuala, gdzie koń z dwoma zdjęciami wywoływał „ochy i achy” - na te czasy patrzymy z pobłażliwością, bo przecież wolimy nasze napakowane, kolorowe galerie, ale z drugiej strony hipodromy chyba zatrzymały się w 2003 roku. Tracę wiarę w sens spędzania kilku godzin na wyszukiwaniu i podpisywaniu zdjęć, skoro jednym, dobrym mogłabym załatwić gwiazdkę, sławę i potomstwo, w dodatku nie miałabym problemu z wyborem zdjęcia do zawodów. To nie byłoby takie złe – bardzo często znajduję pojedyncze zdjęcia zjawiskowych koni i aż mnie żal ściska, że nie mają ich więcej, więc nie mam ich po co wstawiać. Zawsze sobie mówię, że jak takiego konia sprawiedliwie ocenić na konkursie? Przez ile zawodów organizator będzie mógł patrzeć na jedno i to samo zdjęcie? Nikt jednak specjalnie zdjęć nie zmienia, tylko trzyma się przy jednym, stałym ujęciu, wygrywa i tak.. Może więc warto tak spróbować?

Proszę bardzo – oto potencjalny zwycięzca wystaw, czyż nie? Bo niewielu organizatorów konkursów interesuje coś poza zdjęciem.